OSTATNIE POŻEGNANIE

Najdroższa, pojawiłaś się w moim życiu nieoczekiwanie – niczym pierwiosnek, przebijający swą główką wiosenny śnieg, aby oznajmić, że pojawiło się nowe życie. Ty byłaś moim nowym życiem – zmieniłaś mnie, obudziłaś z zimowego snu. Twoje serce rozgrzało mą duszę niczym gorące letnie słońce. Leżeliśmy razem w polnej trawie, oglądając motyle, ciesząc się pełnią wspólnego szczęścia. Nie było dla nas przeszkód, chwytaliśmy każdą wspólną chwilę i upijaliśmy się pocałunkami miłości. Namieszałaś w mojej duszy niczym jesienny wiatr, miesza różnokolorowe liście spadające w listopadzie z drzew. Zmieniłaś mnie, sprawiłaś, że moim życiu pojawiły się kolory,   poprzewracałaś priorytety, stałem się przy Tobie lepszy, wzrastałem przy Tobie. Wraz z Twoim odejściem nadeszła zima i smutek skuł lodem me zbolałe serce, które krzyczy „WRÓĆ!”. Ale Ty już nie słyszysz, Ty już nie wrócisz. Ulotne, wspólne chwile odleciały niczym te letnie motyle. I przyszło mi pożegnać Cię na zawsze, składaj...

Przyjaciele, żegnamy dziś po długiej chorobie wspaniałego człowieka, który na przekór przeciwnościom losu każdy dzień przeżywał jakby był on ostatnim dniem. Nie zawsze tak było.  Jego życie odwróciło się do góry nogami gdy dowiedział się,  że ma nowotwór i że zostało mu już niewiele czasu by cieszyć się życiem.     Jakże wielkie było nasze zdziwienie gdy zaczął nagle planować swoje dni,  spełniać życiowe marzenia, spotykać z ludźmi, aby zaszczepić w nich swoją radość życia. Nagle znalazł czas na naukę  szybkiego czytania, przeczytał wiele pozycji, które od czasów nastolatka pragnął poznać, skoczył ze spadochronem i założył własnego bloga, na którym pisał o swojej miłości do codzienności.     Wielu z nas nauczył cieszyć się małymi rzeczami i radościami zwykłych dni. Czytaliśmy jego przemyślenia i zawsze jak jeden mąż zgadzaliśmy się z tym co pisał. Jego optymizm wszczepiony został w serce każdego z nas. On od nas nie odszedł, on odch...