OSTATNIE POŻEGNANIE

Śmierć bliskiej osoby to trudny moment dla wszystkich domowników. Co robić gdy ktoś umiera ? Czy jeszcze możemy pomóc? 1. Jeśli w Twojej obecności osoba starsza traci przytomność, staje się wiotka, osuwa na fotel lub krzesło to w pierwszej kolejności należy położyć ją na ziemi lub podłodze (nie na kanapie - podłoże musi być twarde), policzek przystawiamy do nosa nieprzytomnej osoby tak aby oczami widzieć czy rusza się klatka piersiowa. Jeśli na policzku nie czujemy oddechu i nie widzimy też, aby unosiła się klatka piersiowa to dzwonimy na 999 lub 112 i przekazujemy lekarzowi, że osoba nieprzytomna nie oddycha, wzywamy karetkę i przystępujemy do resuscytacji krążeniowo - oddechowej (2 wdechy, 30 uciśnięć) i prowadzimy ją do momentu przyjazdu karetki. 2. Po przyjeździe karetki dalsze czynności podejmuje lekarz. Jeśli nie wróciły czynności życiowe (oddech i praca serca), lekarz ma obowiązek sprawdzić jeszcze odruchy nerwowe i reakcję źrenic na bodziec świetlny. Jeś

    PINK FLOYD "High Hopes"   Za linią horyzontu są miejsca, gdzie żyliśmy gdy byliśmy młodzi, W świecie magnesów i cudów. Nasze myśli błądziły stale i bez granic, I oto przebrzmiał Dzwon Podziału. Wzdłuż Długiej Drogi i dalej po pagórkach szosą, Czy oni wciąż się tam spotykają? Istniała banda obdartusów, która podążała za naszymi krokami, Gnaliśmy, nim czas odebrał nam nasze marzenia. Zostawiając małe miriady, próbujące przywiązać nas do ziemi, Do życia trawionego powolnym rozkładem. Trawa była bardziej zielona, Światło było jaśniejsze, Otoczeni przyjaciółmi, W pełnych cudów noce. Patrząc wstecz na żar płonących za nami mostów, Na przelotnie wspomnienie, jak zielono było tam po drugiej stronie, Kroki zostały już podjęte, lecz wciąż lunatykujemy wstecz, Ciągnięci mocą jakiejś sennej fali. Na większej wysokości, z rozpostartą flagą, Osiągnęliśmy zawrotne szczyty, o jakich marzył świat. Obarczeni na wieki pragnien

Nic dwa razy Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Z tej przyczyny zrodziliśmy się bez wprawy i pomrzemy bez rutyny. Choćbyśmy uczniami byli najtępszymi w szkole świata, nie będziemy repetować żadnej zimy ani lata. Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy. Wczoraj, kiedy twoje imię ktoś wymówił przy mnie głośno, tak mi było, jakby róża przez otwarte wpadła okno. Dziś, kiedy jesteśmy razem, odwróciłam twarz ku ścianie. Róża? Jak wygląda róża? Czy to kwiat? A może kamień? Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem? Jesteś - a więc musisz minąć. Miniesz - a więc to jest piękne. Uśmiechnięci, współobjęci spróbujemy szukać zgody, choć różnimy się od siebie jak dwie krople czystej wody.   Autor: Wisława Szymborska